“Ik heb het nog nooit geprobeerd, dus het zal wel kunnen”

“Ik heb het nog nooit geprobeerd, dus het zal wel kunnen”

Jeroen Ploeger zat twee jaar zonder werk thuis voordat hij in augustus 2001 via een proefplaatsing bij werkorganisatie FNV terecht kwam. Waar hij nu al meer dan twintig jaar met veel plezier en naar tevredenheid werkt. ‘Het is niet gemakkelijk om met een beperking werk te vinden. Bij eerdere sollicitaties liep ik tegen vooroordelen aan. Ik voelde in zo’n gesprek al de vooringenomenheid. En de aanname dat ik vanwege mijn blindheid niet volwaardig werk zou kunnen leveren. Ik kon ze bijna horen denken: die nemen we niet aan. Bij FNV ging dat gelukkig anders en zit ik helemaal op mijn plek.’

Jeroen begon als secretariaatsmedewerker bij FNV. Hij typte brieven uit en verzorgde de correspondentie voor juristen, voor het advocatenkantoor en voor afdeling letselschade. Tegenwoordig is hij ook notulist en planner voor werkoverleggen van verschillende teams binnen de organisatie, zoals voor Team Welzijn, het Kennis Team, Team Rijk en de vakbondsconsulenten. ‘Ik vind het ook heel leuk om te notuleren voor de kadergroepen. Zoals bijvoorbeeld voor het Netwerk Regenboog FNV. Ik voel me daar vanwege het diversiteit en inclusie thema sterk mee verbonden.’

Debbie van Leiden is Teamleider Uitkeringsgerechtigden en Bestuurder Particuliere Beveiliging bij de FNV. Hiervoor was ze teamleider Welzijn. ‘Toen ik teamleider Welzijn was, wilde ik graag ondersteuning van het secretariaat. Dat werd Jeroen. Of het een probleem was dat Jeroen blind was, werd mij gevraagd. Ik dacht: waarom zou dat een probleem zijn? Ik zie zelf geen drempels. Ik ga er standaard van uit dat alles mogelijk is.

‘Ik heb het nog nooit geprobeerd, dus het zal wel kunnen’Debbie

Ik heb het nog nooit geprobeerd, dus het zal wel kunnen. Dat is toch zo ongeveer die mooie Pippi Langkous uitspraak? Zo sta ik er in. Ik ga er vanuit dat als mensen aangeven dat ze werkzaamheden kunnen, dat ze dat ook kunnen. Als leidinggevende help je graag mensen om zich te ontwikkelen, om in hun kracht te staan. Een aantal teamleden had in het begin wel vraagtekens: kan hij wel een verslag maken? Maar dat is de enige vraag geweest. En dat is een vraag die je je eigenlijk bij iedereen in het begin afvraagt: schrijft iemand wel de goede dingen op tijdens de vergadering?’

Ondersteuning

Debbie: ‘De enige extra ondersteuning die nodig was, was toen Jeroen meeverhuisde naar het Facet in Utrecht. Omdat hij de weg daar nog onvoldoende kende, liepen wij met hem mee, begeleidden wij hem naar boven en naar zijn stoel. Dat is het enige.’

Jeroen: ‘De verhuizing vond plaats net voor coronatijd. Dus ik moest na coronatijd alle routes nog leren: naar kantoor en op kantoor. Stap een was kijken of ik er zelfstandig kon komen. Met ondersteuning van Bartiméus (ondersteuningsorganisatie voor mensen met een visuele beperking, red.) leerde ik de route lopen van de bushalte naar kantoor, de zogenoemde mobiliteitstraining. En op kantoor kreeg ik ook hulp en ondersteuning, van mijn collega’s, maar ook van P&O en ICT. De blindegeleidelijnen op de vloer lagen er al. Iedereen heeft heel fijn met mij meegedacht en was heel welwillend. Nu kan ik bijna alles zelfstandig en werk ik twee dagen thuis en twee dagen op het Facet.

‘Ik ben heel blij dat ik bij de FNV werk. De FNV staat ergens voor. Voor alle mensen die het moeilijk hebben op de arbeidsmarkt. En dat iedereen zichzelf mag zijn op de werkvloer. Dat vind ik heel belangrijk’Jeroen

‘Ik ben heel blij dat ik werk heb, ik heb zo lang thuis gezeten. Op een gegeven moment bekruipt je het gevoel dat je niet nodig bent, dat je er niet toe doet. Je mist andere mensen om je heen, naast je partner, familie en vrienden. Ik kom nu door mijn werk bij zoveel verschillende collega’s en teams over de vloer. En iedereen is bereid om mij indien nodig wat extra hulp te geven; tijdens vergaderingen of met begeleiding naar bijvoorbeeld het bedrijfsrestaurant.’

Debbie: ‘Ik vind het jammer dat D&I een onderwerp is. Dat het nodig is. Omdat iedereen met kwaliteiten, gewoon moet kunnen werken. En natuurlijk moet je er als werkgever bij stil staan  wat er nodig is aan ondersteuning. Maar dat moet je bij iedereen. We vinden het de gewoonste zaak van de wereld dat mensen een speciale muis nodig hebben om RSI te voorkomen of een aangepaste stoel in de auto. Maar als iemand in een rolstoel zit of blind is, dan zien we allemaal beren op de weg en gaan we er moeilijk over doen. Tegelijkertijd: ik heb op dit moment niet iemand in mijn team zitten met een arbeidsbijzonderheid. Ik denk dat wij er meer aan kunnen doen om extern mensen te werven om zo meer diversiteit te bereiken.’

Vragen naar iemands beperking of bijzonderheid?

Debbie: ‘Nee. Er komt vanzelf een moment in het gesprek dat je het gaat hebben over wat iemand nodig heeft om goed te kunnen functioneren. En als dingen er niet zijn, ga je dat regelen. Ik vind het belangrijk dat het voor mijn werkgever ook geen issue is. Een werkgever moet het faciliteren. En ik ga er vanuit dat FNV dat doet.’

Jeroen: ‘Als je blind bent, komt het eigenlijk altijd wel ter sprake. En daar moet je zelf ook open in zijn. In dat je bepaalde dingen nodig hebt. Ik wil altijd weten hoe het zit met toegankelijkheid. Ik vind het een vage term: arbeidsbijzonderheid. Daar kan zoveel onder vallen. Benoem het gewoon.

Lachend: ‘Mark Rutte heeft een arbeidsbijzonderheid, want hij heeft geen actieve herinneringen. Dàt vind ik een arbeidsbijzonderheid. Ik zie mezelf als iemand die blind is. Punt.’Jeroen

Wensen voor de toekomst

Jeroen: ‘Ik hoop dat het op de arbeidsmarkt gemakkelijker wordt om met een beperking aan werk te komen. Dat meer werkgevers er voor open staan. Werkgevers die een beperking niet meteen als een drempel zien. Die eerst vragen naar wat mensen kunnen, in plaats van dat zelf al in te vullen.’

Debbie: ‘Ik hoop op meer tolerantie. Onze maatschappij verhardt. De mindset van de maatschappij zou ik veranderd willen zien. Hoe? Dat is een uitdaging. Een betere wereld begint bij jezelf. Ik kan binnen mijn bereik het verschil maken en het goede voorbeeld geven. Laten zien dat het kan, dat het werkbaar is.’

‘Een betere wereld begint bij jezelf. Ik kan laten zien dat het kan, dat het werkbaar is.’Debbie

Wat willen jullie anderen meegeven?

Debbie: ‘Sta open voor de medemens. Kijk naar wat iemand wel kan en niet naar de beperkingen die iemand heeft. En laat je verrassen. Jeroen kwam binnen als notulist en ging vervolgens vergaderingen plannen. Soms kan iemand veel meer dan je in eerste instantie denkt.’

Jeroen: ‘Ik zit nu heel erg op mijn plek. Ik doe werk wat ik goed kan en ook nog eens heel leuk vind. Dat gun ik anderen ook. Het zou fijn zijn als de arbeidsmarkt die gunfactor ook zou hebben.’