Arash

“Doordat ik doof ben, zijn mijn foto’s beter.”

Arash was pas anderhalf jaar oud toen hij tijdens de Sovjetoorlog door bombardementen in Afghanistan doof werd. Op zes-jarige leeftijd ontvluchtte hij met zijn familie de oorlog en kwamen zij naar Nederland. Nu heeft Arash zijn eigen bedrijf als professioneel fotograaf.
“De horende wereld is huiverig voor mensen die anders communiceren.”

‘In mijn pubertijd vond ik het vervelend om doof te zijn. Ik werd gepest.’

Arash werd horend geboren in Kabul, Afghanistan. Met 18 maanden werd hij doof door de bombardementen tijdens de Sovjetoorlog met Afghanistan. En hij kreeg een hersenvliesontsteking. “Ik heb het maar net overleefd. Om de oorlog te ontvluchten, ben ik toen ik zes jaar was met mijn ouders, zussen en broers naar Nederland gekomen. Gelukkig kregen we asiel en mochten we in Nederland blijven. In Nederland volgde ik speciaal onderwijs op een dovenschool. Ik ben dus met gebarentaal opgegroeid. Later in mijn pubertijd vond ik het vervelend om doof te zijn. Ik werd vaak gepest. Ik raakte mijzelf weer helemaal kwijt. Je leert wel te doen alsof het je allemaal niet uitmaakt, maar vanbinnen ga je kapot van frustratie. Ik accepteerde mezelf toen ik zeventien jaar was. Nu heb ik er vrede mee. Doofheid is voor mij geen ziekte of obstakel of handicap.”

‘De mooie foto’s van Afghanistan inspireerden mij als kind al voor fotografie.’

Na de middelbare school deed Arash de voltijdopleiding fotografie. “Toen ik tien jaar oud was, ontdekte ik in een oude doos van mijn ouders, veel mooie foto’s van Afghanistan. Daar, op dat moment, werd mijn interesse voor fotografie geboren. En ik ben dol op fotograferen, het is echt mijn passie. Mijn specialisaties tijdens mijn opleiding  waren: landschapsfotografie, portretfotografie, interieurfotografie en bruiloftsfotografie.”

‘Ik kreeg geen kans in de samenleving. Toen ben ik mijn eigen bedrijf begonnen.’

“Mijn ervaring: het is lastig om als kunstenaar een baan te vinden in de horende wereld. Men heeft geen ervaring met doven- en slechthorenden. Het is voor mensen moeilijk hier flexibel mee om te gaan. Mensen zijn huiverig, bang voor problemen met de communicatie. Daarom werd ik heel vaak niet aangenomen. En ik werd ook niet serieus genomen. Ik voelde dat ik geen kans kreeg om mee te doen in de samenleving. Ik zat te piekeren en dacht: ‘waarom niet? Ik zet een eigen bedrijf op en ga zelfstandig werken.’ Nu heb ik mijn eigen bedrijf Magphotography en maak ik foto’s voor zowel zakelijke als particuliere klanten. Voor de doven- en de horende wereld. Ik heb er heel hard voor gewerkt. En ik ben er super trots op.”

Je ziet dat ik doof ben terug in mijn foto’s. Daardoor zijn ze beter, ze raken ze je meer.’

“Het belangrijkste waarin ik mij onderscheid van anderen, is het vermogen om van mijn doofheid als beperking mijn kracht te maken. Het feit dat ik doof ben, is terug te zien in mijn foto’s. Ik ben door mijn ‘beperking’ als geen ander in staat om me aan te aanpassen, om mij te verplaatsen in een persoon of situatie en oog te hebben voor de kleinste details. 

Als dove fotograaf kan ik met mijn sterk ontwikkelde visuele waarnemingsvermogen foto’s creëren die raken. Mijn foto’s geven niet alleen de essentie van een persoon of situatie weer, maar nemen je mee in de gebeurtenis, je proeft de sfeer.”

Wat heb jij nodig om een foto-opdracht goed te kunnen vervullen?

“Waar ik vaak tegenaan loop, is dat mensen bang zijn dat we niet goed kunnen communiceren. Maar er zijn tal van mogelijkheden. Bijvoorbeeld via email en whatsapp. En ik maak gebruik van een tolk Nederlandse Gebarentaal, bijvoorbeeld bij een (online) bijeenkomst om afspraken te maken. En praktisch gezien: ik neem veel spullen mee. Iemand die mij op locatie kan assisteren, is fijn. Het is handig als we dan een paar basisgebaren afspreken. Het belangrijkste: ik ben actief betrokken en luister heel goed naar wat jij belangrijk vindt dat er naar voren komt in een foto.”

Wat wil jij anderen meegeven?

“Voor horenden: leer gebarentaal, in elk geval enkele basisgebaren. Wees niet bang voor miscommunicatie. Via whatsapp, door de inzet van een tolk, email, etc. is het heel goed mogelijk goede afspraken te maken. En voor mensen die doof zijn of slechthorend: geef niet op, blijf jezelf ontwikkelen. Zet een eigen bedrijf op wanneer het bij bedrijven niet lukt. Ga ervoor! Er is zoveel mogelijk!”

Toekomstdroom

“Ik ben mij ervan bewust dat veel Afghanen de kans niet hebben om, zoals ik en mijn familie, te vluchten voor de ellende die zich in Afghanistan afspeelt. En dat zij daardoor geen economische stabiele toekomst kunnen creëren voor zichzelf en hun familie.”

“In Afghanistan hebben doven tot nu toe weinig mogelijkheden om zich te ontwikkelen. Juist de dingen waar zij goed in zijn (visuele kunst) mogen niet. Het lijkt mij heel mooi om naar Afghanistan te kunnen gaan en daar de mensen mijn werk te laten zien, over mijn werk te vertellen. Als voorbeeld te dienen. Te laten zien dat ook wanneer je doof bent, er heel veel mogelijk is. Dat je een eigen bedrijf op kan zetten. Daar ben ik heel trots op. Niets is onmogelijk.”

Samenwerken met Arash? Je vindt hem op Instagram: @magphotography of mail Arash Ghafari: m.agphotograpy@gmail.com

Interview: Margreet Woessner